یک نفر

یک نفر گاهی همه زندگیت است!

برای همین است که دلت

برای همان یک نفر

تنگ می شود...

دلتنگم

 دلتنگم

لبخندی دروغین چرا؟

خوب نیستم

مثل قرصی که نیمه شب

نگرانت می شوم

دیر که جواب می دهی نگران می‌شوم

می‌گویند نگرانی، عشق نیست

چند روز که صدای خنده‌هایت را

نمی‌شنوم دلتنگ می‌شوم

ببخش

در وجودم کسی هست

به وسعت تو که

هر شب موهایش را شانه میزند

و هر شب یاد آخرین نگاه تو

بلاتکلیفی

گاهی آدم می ماند بین بودن یا نبودن

به رفتن که فکر می کنی

اتفاقی می افتد که منصرف می شوی

می خواهی بمانی

راستش را بخواهی

راستش را بخواهی

فاجعه رفتن او

چیزی را تکان نداد

من هنوزم چای می خورم

نامه ای عاشقانه

عزیزم

قلب من رو به تو پرواز می کند

مرا ببخش !

از این جرم بزرگ که دوستی است

روزهای کودکی

می‌خواهم برگردم به روزهای کودکی

آن زمان‌ها که پدر تنها قهرمان بود

عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه می شد

بالاترین نقطه‌ى زمین، شانه‌های پدر بود

باید کسی باشد

تو تا وقتی کنار من بمونی

خدا از پیش من جایی نمیره

باید کسی باشد

هر وقت بار تنهایی ات سنگین شد

نیست

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست

خسته ام

خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی

قدیم

غروب... زمزمه ای با ترانه های قدیمی

یاد تو

سایه ات سنگین شده

چون رفته ام از یاد تو

بیقرارت مانده ام

با آن همه بیداد تو

دلتنگی

وقتی دلتنگ باشی

تمام آرامش یک ساحل را

هم به تو بدهند باز هم دل تو

بارانیست... 

می دزدم

خورشید را می دزدم

فقط برای تو !

میگذارم توی جیبم

تا فردا بزنم به موهایت

مرا گم کردی

میان دفتر شعرم

مرا گم کردی و رفتی

نوشتم بی تو میمیرم

تبسم کردی و رفتی

رحمت یا عذاب

پولدار که باشی

برف بهانه ای می شود برای لباس نو خریدن

با دوستان به اسکی رفتن

تفریح کردن و از زندگی لذت بردن

آدم ها

آدم ها

از دست اونی که دوستش دارن

زود تر ناراحت میشن

روش حساس ترند و...

به آدم ها نخند

به سر آستین پاره ی کارگری که

دیوارت را می چیند و به تو می گوید ارباب، نخند!

به پسرکی که آدامس می فروشد

و تو هرگز نمی خری ، نخند