یک نفر آمد و سهم ِدل ِتنهایم شد

آمد و علّت ِبیداری ِشب هایم شد

دل به او بستم و چشم

از همه کس پوشیدم 

سبب ِدلخوشی ِامشب و فردایم شد

بس صدا کرده ام او را "عسلم" انگاری

اسم او باعث ِشیرینی ِلب هایم شد

شاعرم کرد غم ِچشم ِسیاهش آخر

بهترین سوژه ی اشعار ِغم افزایم شد

غزل اندر غزل از اسم ِقشنگش گفتم

زد و گل واژه ترین واژه ی غم هایم شد

بعد ِهر شعر و غزل گریه عجب می چسبد

گریه اصلاً نمک ِشعر و غزل هایم شد